Το positive parenting (θετική ανατροφή παιδιών) βασίζεται στο ότι τα παιδιά έχουν την έμφυτη τάση να συμπεριφερθούν προς τη σωστή κατεύθυνση. Στα πλαίσια αυτά, δίνεται έμφαση στον αμοιβαίο σεβασμό και στη χρήση θετικών τρόπων εφαρμογής πειθαρχίας.
Σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συγκεκριμένης προσέγγισης, στόχος είναι η εκμάθηση σωστών τρόπων συμπεριφοράς για το μέλλον αντί της επίπληξης για συμπεριφορές που αφορούν το παρελθόν.
Ας δούμε όμως, πώς εφαρμόζεται στην πράξη:
Όλα φαίνεται να ξεκινούν από τη στάση των γονέων. Ένας γονέας που μιλάει με ευγένεια, μιλάει με ψυχραιμία και ήπιο τόνο, αποτελεί το καλύτερο πρότυπο μίμησης για παιδιά, τα οποία με τη σειρά τους καθρεφτίζουν τις ίδιες συμπεριφορές.
Αρκετά σημαντικό είναι οι γονείς να έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους το αναπτυξιακό στάδιο του κάθε παιδιού με όλες τις συμπεριφορές που αυτό συνεπάγεται. Ενδεικτικά, οι εκρήξεις θυμού (tantrums), είναι αναμενόμενες για παιδιά προσχολικής ηλικίας. Εάν δεν είμαστε ενήμεροι, είναι πιθανό να ζητάμε από τα παιδιά να φέρονται με τρόπο που δεν αντιστοιχεί στην ηλικία τους και στην γνωστική τους ωρίμανση.
Ακόμη, κάθε προκλητική συμπεριφορά που εκδηλώνεται ‘’κρύβει’’ μια αιτία. Ακόμη και αν η ανάγκη που εκφράζεται από τη συμπεριφορά του παιδιού δεν μπορεί να καλυφθεί ή αντιστοιχεί σε αιτίες που οι γονείς αξιολογούν ως ασήμαντες, παραμένει σημαντικό το να ρωτάμε το παιδί και μέσω δεξιοτήτων ενεργητικής ακρόασης, να αντανακλάμε τα συναισθήματα του. Έτσι, το παιδί αντιλαμβάνεται ότι το κατανοούμε και ότι μπορούμε να του παρέχουμε συναισθηματική υποστήριξη.
Στη θέση της τιμωρίας, προτείνεται η απομόνωση του παιδιού από ένα περιβάλλον γεμάτο ερεθίσματα αλλά με σκοπό την εξασφάλιση ηρεμίας αντί της απομόνωσης του. Παράλληλα, η σταθερότητα και η συνέπεια σε όσα οι γονείς υπόσχονται δίνει ένα αίσθημα ασφάλειας στα παιδιά και αυξάνει τις πιθανότητες συμμόρφωσης τους με τους κανόνες στο μέλλον.